Zlatibor је planina koja se prostire na površini od oko 1000 km2, dugačka је 30 km, а široka i do 15 km. Pruža se pravcem severozapad-jugoistok. Najviši vrh je Tornik (1496 m). Poznato je letovalište i zimovalište, kao i klimatsko lečilište. Zlatibor se nalazi na severnom delu oblasti zvane Stari Vlah, granične oblasti između Raške, Hercegovine i Bosne. Leži u oblastima opština Čajetine, Užica i Nove Varoši u Zlatiborskom okrugu. Administrativni centar Zlatibora je varošica Čajetina, ali centar Zlatibora u svakom drugom pogledu - osim administrativnom - je gradić Kraljeve Vode (Zlatibor), poznato turističko mesto.
Nije poznato kako se Zlatibor zvao u najstarije vreme. U srednjem veku, ovaj kraj se nalazio u okviru župe Rujno, administrativne oblasti Raške, pa je i celi Zlatibor nosio takvo ime. Ono potiče od kržljave biljke ruja koja se koristila za bojenje (štavljenje) kože i izvozila se u Dubrovnik, a danas raste po selima Semegnjevu, Stublu i Uvcu. Od XVIII veka, sve više se koristi naziv Zlatibor, a i 1855-te godine je, prilikom nove administrativne podele Srbije, Rujanski srez podeljen na Ariljski i Zlatiborski, pa ime Zlatibor dospeva i u zvanična dokumenta. Postoje tri predanja o postanku imena Zlatibora. Jedno kaže da je to ime nastalo od zlatne boje pašnjaka na Zlatiboru (što nije sasvim verovatno, jer zlatiborski pašnjaci nisu toliko stari), drugo da su se doseljenici iz Crne Gore i Hercegovine na Zlatibor hvalili bogatstvom borove šume, govoreći: "Zlatan je to bor!", a treće predanje (verovatno najtačnije) kaže da je to ime postalo od jedne veoma retke vrste belog bora, tzv. zlatnog bora, čije je naučno ime Pinus Silvestris Variegata Zlatiborica, po sarajevskom inžinjeru Salihu Omanoviću. Zlatnog bora još samo ima u selu Negbini i stavljen je pod zaštitu države.
Zlatibor je, pre svega, planina izuzetne lepote, prijatne klime, prostranih proplanaka, bujnih pašnjaka, vodom bogatih planinskih potoka. Leta su topla, a zime blage. Kiše padaju relativno često, a snega ima od oktobra do maja.
Takozvana Šarganska osmica je deo pruge uzanog koloseka između Užica i Višegrada, odnosno Mokre Gore i Kremana, preko brda Šargana. Ova pruga ima veliki broj mostova i 19 tunela od kojih je najduži Šarganski: 1660,80 m. Po broju mostova i tunela, i usponu od 18 promila, Šarganska osmica je jedinstvena u Evropi. Šarganska osmica je jedna od turističkih atrakcija Zlatibora.Pošto lokomotiva parnog voza ne može da savlada uspon, pruga na izvestan način ide preko brda u zavijenim krugovima, i tako pravi figuru broja osam.
Sirogojno – selo u istočnom delu Zlatibora
Razvilo se oko crkve podignute početkom XIX stoleća, a zatim i oko škole, zadruge, seoskih kafana i pekara. Crkva Svetih Petra i Pavla sagrađena je 1821-ve godine i stavljena je pod zaštitu države. U njoj se čuvaju mnoge vrednosti, poput vrata u duborezu i više ikona iz XIX veka, a na njenim zidovima su upisana imena izginulih ratnika iz Prvog svetskog rata. Područje Sirogojna, kom pripadaju i sela Drenova, Željine, Trnava i Čičkova, ima poprilično spomen-obilježja: Spomenik na Vladajama, bista prote Milana Smiljanića, spomen ploča na zgradi škole u Trnavi u kojoj je učio narodni heroj Savo Jovanović Sirogojno i rodna kuća ovog heroja u Trnavi samo su neki od njih. U Sirogojnu se nalazi i etno selo.
Muzej "Staro selo" pod vedrim nebom predstavlja skupinu zlatiborskih
kuća i propratnih drvenih zgrada, skupljenih sa svih strana . Čuvene su i sirogojnske pletilje, čiji džemperi od ovčije vune se prodaju i u Evropi. Tokom sezone, ovde se organizuju likovni, književni, muzički i drugi susreti, izložbe, predavanja i letnje škole.
Nije poznato kako se Zlatibor zvao u najstarije vreme. U srednjem veku, ovaj kraj se nalazio u okviru župe Rujno, administrativne oblasti Raške, pa je i celi Zlatibor nosio takvo ime. Ono potiče od kržljave biljke ruja koja se koristila za bojenje (štavljenje) kože i izvozila se u Dubrovnik, a danas raste po selima Semegnjevu, Stublu i Uvcu. Od XVIII veka, sve više se koristi naziv Zlatibor, a i 1855-te godine je, prilikom nove administrativne podele Srbije, Rujanski srez podeljen na Ariljski i Zlatiborski, pa ime Zlatibor dospeva i u zvanična dokumenta. Postoje tri predanja o postanku imena Zlatibora. Jedno kaže da je to ime nastalo od zlatne boje pašnjaka na Zlatiboru (što nije sasvim verovatno, jer zlatiborski pašnjaci nisu toliko stari), drugo da su se doseljenici iz Crne Gore i Hercegovine na Zlatibor hvalili bogatstvom borove šume, govoreći: "Zlatan je to bor!", a treće predanje (verovatno najtačnije) kaže da je to ime postalo od jedne veoma retke vrste belog bora, tzv. zlatnog bora, čije je naučno ime Pinus Silvestris Variegata Zlatiborica, po sarajevskom inžinjeru Salihu Omanoviću. Zlatnog bora još samo ima u selu Negbini i stavljen je pod zaštitu države.
Zlatibor je, pre svega, planina izuzetne lepote, prijatne klime, prostranih proplanaka, bujnih pašnjaka, vodom bogatih planinskih potoka. Leta su topla, a zime blage. Kiše padaju relativno često, a snega ima od oktobra do maja.
Takozvana Šarganska osmica je deo pruge uzanog koloseka između Užica i Višegrada, odnosno Mokre Gore i Kremana, preko brda Šargana. Ova pruga ima veliki broj mostova i 19 tunela od kojih je najduži Šarganski: 1660,80 m. Po broju mostova i tunela, i usponu od 18 promila, Šarganska osmica je jedinstvena u Evropi. Šarganska osmica je jedna od turističkih atrakcija Zlatibora.Pošto lokomotiva parnog voza ne može da savlada uspon, pruga na izvestan način ide preko brda u zavijenim krugovima, i tako pravi figuru broja osam.
Sirogojno – selo u istočnom delu Zlatibora
Razvilo se oko crkve podignute početkom XIX stoleća, a zatim i oko škole, zadruge, seoskih kafana i pekara. Crkva Svetih Petra i Pavla sagrađena je 1821-ve godine i stavljena je pod zaštitu države. U njoj se čuvaju mnoge vrednosti, poput vrata u duborezu i više ikona iz XIX veka, a na njenim zidovima su upisana imena izginulih ratnika iz Prvog svetskog rata. Područje Sirogojna, kom pripadaju i sela Drenova, Željine, Trnava i Čičkova, ima poprilično spomen-obilježja: Spomenik na Vladajama, bista prote Milana Smiljanića, spomen ploča na zgradi škole u Trnavi u kojoj je učio narodni heroj Savo Jovanović Sirogojno i rodna kuća ovog heroja u Trnavi samo su neki od njih. U Sirogojnu se nalazi i etno selo.
Muzej "Staro selo" pod vedrim nebom predstavlja skupinu zlatiborskih
kuća i propratnih drvenih zgrada, skupljenih sa svih strana . Čuvene su i sirogojnske pletilje, čiji džemperi od ovčije vune se prodaju i u Evropi. Tokom sezone, ovde se organizuju likovni, književni, muzički i drugi susreti, izložbe, predavanja i letnje škole.
